نقد سریال دراکولا – مهران مدیری

نقد سریال دراکولا – مهران مدیری ، منتقد : هنگامه بیگ زاده. بی شک برترین کمدین تلویزیون بعد از انقلاب کسی جز مهران مدیری نیست. هنرمندی که تحولی تازه در جریان کمدی سازی تلویزیونی ایجاد کرد و هر بار با نوآوری و جدیت اثری قابل قبول ارائه داد که احترام به مخاطب مهم ترین فاکتورش بود.
سخن کوتاه که ،تولیدات روتین تلویزیون از مدیری شروع شد. آنچه که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ از خود بر جای گذاشت دیدنی محترم و متشخص بود. اما کارنامه اخیر مدیری در دهه ۹۰ حکایت دیگری است تا برسد به آخرین اثرش 《دراکولا》.
مدیری در آثار اخیرش، روح دیگریست در کالبد فیلمسازی که  پیش از این، رگ خواب مخاطب تلویزیون را از سر صدق و دغدغه مندی در کف داشت.
دراکولا اما اصلاً رنگ صداقت ندارد. دغدغه اش  (اگر داشته باشد) مخاطب وسرگرمی نیست.
دراکولا فرمولی است که می فریبد و 《سردرگمی》 را به جای 《سرگرمی》 به خورد مخاطب می دهد.
ریشه هنر در عشق و انگیزه است. در دغدغه مندیست. بی مسئلگی هنر نمی آفریند. مخاطب جدی نسبتی با اثر بر قرار نمی کند .نا صداقتی در هیچ میزانسنی پنهان نمی ماند و بالاخره جنبه مردمی هنرمند مهر ابطال میخورد.
دراکولا تصویر رنج آلود و نخ نمایی است از 《معلول》 و آدرسی غلط از 《علت》. انگشت اشاره‌ای است به سمت لمپنیزم که در پوسته بورژوازی جا خوش کرده. حال آنکه این خود به لحاظ فرهنگی مسئله است اما اولویت نیست و آدرس اشتباهیست در راستای تصویر کودکان کار یا اخاذان فضای مجازی. قرینه سازی غلطی که تشخیص سهو و عمدش دشوار نیست حتی وقتی نام مهران مدیری وسط باشد.

منتقد: هنگامه بیگزاده

منتقد: هنگامه بیگزاده. فیلمساز طبق روال آثار اخیرش در همان لحن و فضای قبلی لب به نقد اجتماعی میگشاید. که بوی بی انگیزگی و بی مسئلگی می دهد.
برای خنداندن مخاطب ایرانی لزوم استفاده از لوکیشن درباری، زرافه و هلی کوپتر نیست. به یاد داریم مدیری در 《جایزه بزرگ》با یک اتومبیل و در یک خانه معمولی ۱۵ قسمت چگونه مخاطبش را خنداند و سرگرم کرد.
دراکولا تکرار مدیری در آثار اخیرش است. تیپ سازی های لوس و آبکی ، بازی های بد مخصوصاً از محمد بحرانی، اندیشه فولادوند، بهنام‌ تشکر و گلاره‌ عباسی که بشدت رفع تکلیفی و مصنوعی به نظر می رسد . دکوپاژ سردستی و تکراری که در آثار مدیری همیشه به همین شکل و قابل حدس اتفاق می‌افتد.
مدیری دیگر نقش بازی نمی کند، خودش است. همان خودی که در دورهمی بود. همان خودی که در مصاحبه ها میبینیم.
مدیری حتی در طراحی گریم و لباس خودش طوری عمل کرده که به نظر میآید با لباس شخصی و یک ته گریم  جلوی دوربین برود و آیا این همه تکرار مکررات و فرار از نوآوری، بی احترامی به مخاطب نیست؟!
دراکولا اثریست بی ارزش . موهن  به مردم و تکراری. فیلمساز حتی برای به زحمت انداختن خودش و گروه از خط قرمز های سابقش هم عدول کرده و پای سوژه های کوچه بازاری که قبلاً کمتر به آثارش راه داشت را به کار  باز کرده است.
مدیری به دنبال برد نیست. رقابتی وجود ندارد. هرچه بسازد دیده میشود. کمدی اش را با شعارهای مردمی (که ضد مردمی) تاخت زده و گویا از این معامله خشنود است.
به عنوان یک طرفدار و مخاطب آثارش تا پیش از این ،ترجیح میدهم زین پس بیننده تولیدات این شبه هنرمند افول کرده نباشم.

نقد سریال دراکولا – مهران مدیری ، منتقد : هنگامه بیگ زاده ، خرداد ۱۴۰۰