با هم بخوانیم ، نقد فیلم اوپنهایمر کریستوفر نولان

نقد فیلم اوپنهایمر کریستوفر نولان ، محصول ۲۰۲۳ امریکا ، منتقد : هنگامه بیگ زاده

با این فیلم ، بلند پروازی کریستوفر نولان را در سومین و پرفروشترین فیلم سال ۲۰۲۳ خواهیم دید.
او درباره مهمترین رویداد تاریخی ۸۰ ساله آمریکا صحبت میکند و مثل اغلب کارهای نولان روال خطی ندارد و دوخط زمانی را پی میگیرد و پدر بمب اتم را به تصویر میکشد.
ما شخصیت اصلی فیلم را از یک دانشمند به یک استاد دانشگاه و سپس به یک ابزار سیاسی میبینیم ، کم کم اوپنهایمر با پوشیدن لباس نظامی از فضای علمی دانشگاه به منطقه ای نظامی نقل مکان کرده . او مثل یک ستاره یا یک ذره نورانی برخواسته از انفجار در دل آتشی که تولید کرده رفته رفته بلعیده شده و سایه بمب اتمی که ساخته بر سرش سنگینی می کند.

نولان از نقطه ای مشرف به تمام وقایع گذشته و به هر نقطه تاریک زندگی اوپنهایمر نگاهی می اندازد و در معرض دید تماشاگر قرار میدهد و با نماهایی از بیابان همه چیز را برای ورود به تاریخ وقوع انفجار اولین بمب اتم آماده کرده . مسئله ای که تا اکنون خطرش احساس میشود و اشراف آن به زمان ما هم نزدیک میباشد که تاریخ در حال تکرار و دست و به دست شدن است.
یکی از درخشانترین لحظات فیلم زمانیست که در مقابل شادی مردم صحبت میکند و از عمق میدان کم در فضای ذهنی خودش گرفتار میشود تا بتدرج با تبعات تصمیمش روبرو شود.

Oppenheimer Christopher Nolan

ساخت این فیلم در زمان فعلی مثل کشتار جدی عمل میکند تا بیش از هر زمان بشر را از خطر نابودی جهان به دست خودش آگاه کند ، این آگاهی خلاصه میشود در نگاه پایانی رابرت اوپنهایمر نگاهی به وسعت تاریخ و این نگاه آگاهی بخش تنها دستاویزی می باشد که آدمهایی مثل او را به خودشان بیاورد تا دیگر بازیچه دست سیاستمداران نشوند.
ما فیلمنامه ای کم اتفاق داریم ، با خیانتی مواجه میشویم که اوپنهایمر با رشته دانشگاهی اش میکند ، از یک سلاح جنگی که میداند جانهای زیادی از بین خواهند رفت و این بطور جدی مخالف با ارزشهای انسانی و افکار سیاسی این شخصیته ‌.
فیلم بشدت هیجان انگیزه و بایستی با دقت به تصاویر و دیالوگها دقت کرد.

ادامه ی نقد

اوپنهایمر یک بیوگرافی درام تاریخی که راجب به انفجار شخصی و درونی سازنده بمب اتمه که کریستوفر نولان با ذهن مهندسی شده اش فیلمی در چهارچوب زمانی غیر خطی و دیالوگ محور ساخته و با اینکه طولانی و خسته کننده هست  ولی بایستی دیده شود.
برخلاف تصور عموم که همه تصور میکنند  اتم ساخت انیشتن می باشد که در این فیلم ما بهیچوجه انیشتن را واقعی نمیبینیم و باور پذیر نیست،  بنیانگذار اصلی آن جی رابرت اوپنهایمره  می باشد.

او میخواست شیمیدان شود و در آزمایشگاه کار کند ولی رفت سمت فیزیک ، به زبانهای زیادی آشنایی داشت، شعر میگفت ولی در نهایت به پدر بمب اتم شناخته شد.
متاسفانه اوپنهایمر برای دولتمردان تنها یک اوبژه بود و با تمام تشویقها ، همانها از بالا به پائین انداختنش.
تدوین غیر خطی فیلم به تفکیک تصاویر سیاه و سفید و رنگی انجام شده و پیش نیازیست برای حقیقتهای پنهان فیلم.
در اینجا بایستی به عناصر مهم فیلم اشاره کرد .
بازی کلین مورفی که شانس زیادی در نامزدی بخش جوایز خواهد داشت و بازی درخشان رابرت دنی جونیور که به خوبی توانسته بود از پس ایفای نقش یک سیاستمدار متوهم و منفعت طلب که سعی دارد خودش را مظلوم جلوه دهد اما در نهایت واقعیت درونش را فاش می کند و موسیقی درخشان فیلم که جذابیت آنرا دوچندان میکند.

سخن آخر : آیا هوش مصنوعی خطرناکتر از اوپنهایمر و بمب اتم تبدیل به نابود کننده نسل بشر خواهد شد؟

نقد فیلم اوپنهایمر کریستوفر نولان ، منتقد : هنگامه بیگ زاده