نقد فیلم ماهان

کارگردان : ماهان شاه حاتمی ، منتقد : هنگامه بیگ زاده

بازی‌های به‌ شدت تصنعی، دیالوگ‌نویسی و دیالوگ گویی اغراق‌آمیز، کارگردانی ضعیف، فیلم‌نامه کم‌مایه و غیره از نکات منفی فیلم ماهان است. نکات منفی که درخور یک فیلم سینمای با این مفهوم عمیق معناگرا نخواهد بود. گرچه فیلم ماهان از مفهومی والا برخوردار است اما برای بیان آن از سبک زندگی غربی را ملاک خود قرار داده است. عاملی که خود ضربه دیگری به پیکره مفهومی فیلم وارد کرده است. زن و شوهر مدرنی که روابط آزادی با دیگران داشته و چه در نوع پوشش و چه سبک زندگی هیچ رگه‌ای از سبک زندگی ایرانی اسلامی در آن دیده نمی‌شود. به‌طوری‌که مخاطب بیشتر تصور این را دارد که این خانواده تنها توریست‌های هستند که از سر بی‌دردی دل به کویر زده‌اند و هیچ مشکل اقتصادی ندارند. عواملی که باورپذیری فیلم را کاهش داده و مخاطب را بارها با این سؤال مواجه می‌کند که چگونه است این خانواده مشکل اقتصادی داشته اما دست به سفری پرهزینه می‌زنند؟ هزینه‌ای که بیشتر می‌توانست برای درمان خود ماهان مصرف شود تا گردشگری در اقصی نقاط ایران!

ماهان سفر ماجراجویانه به شهرهای گردشگری ایران است. سفری که در دل آن تصاویری بدیع و جذاب در قاب‌های چشم‌نواز به مخاطب عرضه می‌شود. ماهان ایرانی را سرزمینی ناشناخته با اماکن و ساختمان‌های زیبا همراه با موسیقی گوش‌نواز معرفی می‌کند. نمای از ایران که دهه‌هاست از سینمای ایران رخت برسته و کمتر در معرض چشم مخاطب قرارگرفته است که در کدام کشور با چه جاذبه‌های زیست می‌کند. ماهان گرچه در فرم دچار نقاط ضعف قابل‌توجه ای است اما می‌تواند یکی از فیلم‌های گردشگری و توریستی ایران به شمار آید که تصویری قابل‌قبول و زیبا از کشور خود به مخاطب نشان می‌دهد. مخاطبی که سال‌هاست عادت دارد ایران را تنها دوزخی ببیند که باید از آن گریخت.